Wspominamy rok 1791. Polska zmaga się z trudnościami politycznymi, ekonomicznymi i zacofaniem gospodarczym. Państwa ościenne Rosja, Prusy i Austria starają się wykorzystać trudną sytuację Polski i zagarnąć jej ziemie. Doprowadziły już do I rozbioru Polski w 1772. Samowola magnatów pogarsza fatalną sytuację kraju. Magnaci nie chcą zrezygnować ze swoich odwiecznych praw, nie dopuszczają do zmian. Nie czynią też nic, aby uchronić Polskę przed kolejnymi rozbiorami i pobudzić rozwój gospodarczy. Z obojętnością patrzą na nędzę przeważających mas ludu i upadek Rzeczypospolitej. Cechuje ich samouwielbienie, gnuśność i brak odpowiedzialności za dobro kraju. Konieczne są reformy, które uchroniłyby Polskę przed całkowitym upadkiem. Tak dalej być nie może, aby ci, których obchodzą tylko własne, prywatne sprawy mogli rządzić państwem. Jednakże są w Polsce ludzie mądrzy, światli, kochający gorąco ojczyznę. To patrioci, którzy rozumieją potrzebę reform. Wśród nich jest Hugo Kołłątaj, Stanisław Staszic, Ignacy Potocki, Stanisław Małachowski i wielu innych... Dnia 3 maja 1791 roku w sali sejmowej na Zamku Królewskim w Warszawie rozpoczynają się obrady. Wszyscy mieszkańcy stolicy zbierają się wokół zamku , gdyż " stolicę obiegły pogłoski, że w tym dniu ma się stać nadzwyczajnego, co dotyczyć będzie przyszłości Polski". Na coś czekają. Niecierpliwią się. Sejm ma uchwalić nowe prawa, nową ustawę dla Polski - pierwszą w historii Europy, a drugą w świecie Konstytucję. Tymi oto słowami rozpoczął się w naszej szkole apel z okazji 231 rocznicy uchwalenia Konstytucji 3 maja.